माझं एक चिमुकलं स्वप्न आहे,मुंबईबाहेर कुठेही खेड्यात माझं एक कौलारू घर असावं. त्याला एक टुमदार अंगण असावं. त्या अंगणात पौर्णिमेचं चांदणं रांगत यावं. आणि त्याला मी कडेवर उचलून घ्यावं.
Category: लेख
मातृसत्ताकपद्धतीतील लग्ने
या जागेला बिनपुरुषांची जमीन म्हणतात. कारण पुरुषांना इथे यायला बंदी आहे. स्वाहिली भाषेत उमोजा म्हणजे एकता.
अक्षय सुंदर कविता : फुलराणी
एका कळीचा फुल होण्याचा प्रवास बालकवींनी कवितेत अजरामर करून ठेवलाय.
“हे माझ्यास्तव…हे माझ्यास्तव…”
तिला मिळालेल्या या एका रात्रीमध्ये तिला आयुष्यभराचा आनंद मिळाला. कारण ही परमात्म्याची रात्र फक्त तिच्यासाठी होती. फक्त तिच्यासाठी होती.
The Cookie Thief
A woman was waiting at an airport one night, with several long hours before her flight. She hunted for a book in the airport shops, bought a bag of cookies and found a place to […]
कोऽहं ?
आपण दुसऱ्यांकडून अपेक्षा ठेवतो की त्यांनी आपल्याला समजून घ्यावं, पण खरंतर आपणच स्वतःला किती ओळखतो? एखाद्या क्षणी आपली एखाद्या गोष्टीवर नक्की प्रतिक्रिया काय असेल ते १००% अचूकतेने आपण आधी नाही सांगू शकत. मग दुसऱ्यांकडून अशी अपेक्षा कशी बरं ठेवता येईल.
मी फुल तृणातील इवले…
मला जिंकायचं असेल ना, तर तुला स्वतःला विसरावं लागेल. थोडंसं तुझं मी पण माझ्यात मिसळावं लागेल, तेव्हाच तर होईन मी तुझा; तुझ्यामध्ये मीही स्वतःला विसरून जाईन. तुझ्या रंगात रंगून जाईन. आणि मला कळणारच नाही कि मी कधी तुझा झालो. मी कधी तुझ्यासाठी फुललो…
किनारा…
आपण एकटे असतो तेव्हा एकटेच असतो. पण आपण जर कोणासोबत असूनही एकटे पडलो असू तर त्यापरत दुःख नाही.
सर्वात्मका शिवसुंदरा…
त्या शिवसुंदर करूणाकाराची कृपा असेल तर आयुष्याचा प्रवास करायचा धीर शतपटीने वाढेल. त्या विश्वविधात्याच्या मार्गदर्शनाखाली हा तिमिराकडून तेजाकडे जाणारा प्रवास अधिक सोपा आणि रम्य होईल
प्रेमभंगातून कसे सावरावे?
कधीतरी कुठेतरी प्रत्येकाचा जीव जडला असणार. जीव जडून हुरहुरून प्रत्येकजण कधीतरी आपल्याच तंद्रीत नक्की फिरला असणार. पण सर्वच गोष्टी आपल्याला हव्या तशा थोड्याच होतात? आणि मग गोष्टी आपल्याला हव्या तशा घडत नाहीत तेव्हा त्यातून सवयच कसं? या वढाय वढाय मनाला आवरायचं कसं?
